آيات عظام امام، خامنه‏اى، صافى، فاضل و نورى: اگر خون بسته‏اى بعد از سقط از رحم خارج شود و بداند كه اگر در رحم مى‏ماند، انسان مى‏شد خونى كه تا ده روز مى‏بيند خون نفاس محسوب مى‏شود و بايد به احكام آن عمل كند.

 آيةاللَّه بهجت: اگر خون بسته‏اى بعد از سقط از رحم خارج شود و بداند كه اگر در رحم مى‏ماند، انسان مى‏شد خونى كه تا ده روز مى‏بيند بنا بر احتياط واجب خون نفاس محسوب مى‏شود و بايد به احكام آن عمل كند.

 آيات عظام تبريزى و وحيد: خونى كه بعد از سقط از رحم خارج مى‏شود، اگر زاييدن صدق كند تا ده روز، خون نفاس محسوب مى‏شود و بايد به احكام آن عمل كند.

 آيةاللَّه سيستانى: اگر خونى كه بعداز سقط از رحم خارج مى‏شود، از حالت علقه (خون بسته) و مُضغه (قطعه گوشت) بگذرد، چنانچه تا ده روز ببيند، خون نفسا محسوب مى‏شود و بايد به احكام آن عمل كند.

 آيةاللَّه مكارم: در خون نفاس احتياط واجب اين است كه خلقت بچه تمام باشد، بنابراين اگر خون بسته‏اى بعد از سقط از رحم خارج شود و بداند كه اگر در رحم مى‏ماند انسان مى‏شد، بايد ميان اعمال زنى كه از خون پاك است و كارهايى كه حائض ترك مى‏كند، جمع كند.

تبصره . براى حكم به نفاس بودن اين خون، لازم است سقط به گونه‏اى باشد كه اگر در رحم مى‏ماند، انسان مى‏شد؛ مانند اينكه به حد مضغه يا علقه رسيده بود. اما اگر در حد نطفه بوده و زن شك داشته است كه اگردر رحم مى‏ماند انسان مى‏شد، حكم به نفاس نمى‏شود.

منبع:

توضيح‏المسائل مراجع، م 510 وآيت الله خامنه‏اى، اجوبةالاستفتاءات، س 223. آيت الله وحيد، توضيح‏المسائل، م 516