پيامبر اكرم (صلّي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلّم) جايگاه حضرت فاطمه‌‌ زهرا (سلام‌الله‌عليها) در بهشت را «سَيِّدَةُ نِسَاءِ أَهْلِ الْجَنَّةِ» تعريف نموده است:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَوْلُ رَسُولِ اللَّهِ فَاطِمَةُ سَيِّدَةُ نِسَاءِ أَهْلِ الْجَنَّةِ أَ سَيِّدَةُ نِسَاءِ عَالَمِهَا قَالَ ذَاكَ مَرْيَمُ وَ فَاطِمَةُ سَيِّدَةُ نِسَاءِ أَهْلِ الْجَنَّةِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ فَقُلْتُ فَقَوْلُ رَسُولِ اللَّهِ ص الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ قَالَ هُمَا وَ اللَّهِ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ.
ترجمه: حسن بن زياد عطار گويد به امام ششم گفتم گفتار رسول خدا كه فاطمه سيده زنان بهشت است آيا سيده زنان دوران خود است؟ فرمود آن مريم بود و فاطمه سيده زنان بهشت است از اولين و آخرين. گفتم گفتار رسول خدا «ص» كه حسن و حسين دو سيد جوانان اهل بهشتند؟ فرمود آنها هم سيد جوانان اهل بهشتند از اولين و آخرين‏.

البتّه روايات ديگري هم هست: سَيِّدَةِ نِساءِ ‌العالَمين؛ سَيِّدَةُ نِساءِ الدُّنيا؛[2] اينها همه با سندهاي متقن از طريق شيعه و سنّي نقل شده است، نه اينكه فقط شيعه نقل كرده باشد؛ لكن به نظر از همه مهم‌تر همان «سَيِّدَةِ نِساءِ اَهلِ الجَنَّة» است.

 خداي متعال در آيه‌ قرآن مي فرمايد: («وَ ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا لِلَّذينَ ءامَنُوا امرَاَتَ فِرعَون...»)[3] همسر فرعون الگو براي همه‌ي مؤمنين، نه فقط براي زنان است؛ براي «لِلَّذينَ ءامَنُوا» است. يعني خداي متعال براي همه‌ي مؤمنين دو زن را الگو قرار داده است: يكي زن فرعون -جناب آسيه- و ديگري حضرت مريم (سلام الله عليهما). اين دو براي همه بشريت و همه مومنين عالم الگو هستند. آنگاه اين دو نفر و همه‌ي زن هاي برجسته و اولياي الهي از جنس مؤنّث، همه در بهشتند، جايگاهشان بهشت است و در نهايت فاطمه‌ي زهرا «سَيِّدَةُ نِساءِ اَهلِ الجَنَّة» است. از قبل مي دانيم درجات و مقامات بهشت، محصول اعمال انسان در دنيا است.

دستيابي حضرت زهرا (س) به چنين درجه و مقامي از بهشت در عمري كوتاه، خود يكي از معجزات اسلام است. اين چه عاملي است، اين چه نيروئي است، اين چه قدرت متحول‌ كننده‌ عميق دروني است كه از يك انسان در اين مدت كوتاه، مي تواند يك چنين اقيانوس معرفت و عبوديت و قداست و عروج معنوي بسازد؟ خود اين، معجزه‌ي اسلام است.

پي نوشت:-------------------------

[1] الأمالي‏،شيخ صدوق ص ۱۲۵؛ مناقب آل أبي طالب عليهم السلام‏، ابن شهرآشوب ج ۳ ص ۳۲۳؛ بحار الأنوار، علامه مجلسي ج‏۴۳ ص۳۷.
[2] الكافي، شيخ كليني ج ۱ ص ۴۵۸؛ بحارالانوار، علامه مجلسي ج۴۳ ص ۱۹۳.
[3]سوره مباركه التحريم آيه ۱۱.
[4] سوره مباركه التحريم آيه ۱۲.

13860414-13961217