در قرآن مجيد تصريح شده است كه فرشتگان هرگز آلوده گناه و معصيت نمى ‏شوند: «وَ قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ وَلَداً سُبْحانَهُ بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ »، (آنها بندگان شايسته و گرامى او هستند كه هرگز در سخن، بر او پيشى نمى ‏گيرند و به فرمان او عمل  مي كنند).(1) و در مورد فرشتگان مأمور عذاب  مي فرمايد: « لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُون»، (هرگز مخالفت فرمان او نمى ‏كنند).(2) بعضى تصوّر  مي كنند، معصوم بودن و نبودن در مورد آنها مفهوم ندارد، ولى اين صحيح به نظر نمى ‏رسد. درست است كه انگيزه ‏هاى گناه مانند شهوت و غضب در آنها نيست (يا بسيار ضعيف است) ولى نبايد فراموش كرد كه آنها فاعل مختارند و قدرت بر مخالفت دارند و حتّى از آيات قرآن استفاده  مي شود كه آنها از بيم مجازات او در وحشتند: «وَ هُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ». اين تعبيرات همه نشان  مي دهد كه آنها در عين قدرت بر معصيت، معصوم و پاك از گناهند.