من و همسرم از نعمت داشتن أولاد محروم مانديم، لذا فرزندى را پذيرفته و براى او نيز شناسنامه رسمى گرفته و همه تشريفات قانونى را بجا آورديم، و در تربيت و آموزش و پرورش او، نهايت تلاش را مبذول داشتيم، و اينك دخترى است 19 ساله، داراى ديپلم و بحمد اللّه با ايمان، متعهّد و مكتبى. همسرم در أثر سكته مغزى بدون اينكه وصيّتنامه‏ اى از خود بجا گذارد فوت نمود. اينك برادر زاده ‏ها و خواهر زاده ‏هاى همسرم هجوم آورده و قصد تصاحب أموال ما را دارند. با توجّه به اينكه من يگانه فرزند والدينم بودم، و بيش از نيمى از ثروت شوهرم سهم اين جانب است (كه به عنوان جهيزيّه و سهم الإرث به من رسيده بود) و مداركى هم دارم، اينك وارثين اين موضوع را ناديده‏ گرفته و دخترمان را كه شناسنامه رسمى دارد و قانونا فرزندمان محسوب مى ‏شود از إرث محروم نموده ‏اند. نظر مبارك إمام در اين مورد كمك به أخذ سهم مى‏ شود.

فرزند خوانده إرث نمي ‏برد، و شما از تركه همسرتان ربع مى‏ بريد، و چنانچه مهريّه يا چيز ديگرى از شوهر خود طلب داريد بايد آن را هم به شما بدهند.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، حقوق اولاد، فرزند خوانده، س 2