اميرالمومنين علي عليه السلام در روايتي پيرامون فلسفه نبوت و رسالت انبياء آنرا در دو مورد بيان مي فرمايد:
1ـ مسايل عقل نظري: يعني انبياء مي بايست انسانها را در بخش‏هاي علمي و اعتقادي راهنمايي كنند: «فَبَعث فيهم رُسُله وواتر إِليهم أَنبيائه لِيَستأْدوهم ميثاق فِطرته و يُذكِّروهم مَنسيّ نِعمته و يَحتجّوا عَليهم بالتَبليغ و يُثيروا لَهم دَفائن العُقول» (1) [خدا انبيا و رسل خودش را پي در پي برانگيخت و به سوي بندگان خود فرستاد تا آن ميثاق فطري را مطالبه كنند و نعمتهاي به فراموشي سپرده شده را به يادشان آورند و با رساندن دستورات و احكام و راهنمايي‏هاي او، حجت را بر آنها تمام كنند و گنجينه‏هاي ناپيداي عقل‏ها را آشكار و نمايان سازند].
2ـ مسايل عقل عملي: يعني مأموريت انبيا مي بايست مردم را از عبادت بتها و غير آن برهانند و به عبادت خدا برسانند: «لِيُخرجِ عباده مِن عِبادة الأَوثان إِلي عبادته و من طاعة الشَيطان إِلي طاعته»؛(2) [خدا پيغمبر اكرم(ص) را برانگيخت ... تا بندگان او را از عبادت بتها برهاند و به عبادت خدا رهنمون گردد و از قيد اطاعت شيطان بيرون آورده و به اطاعت خدا راهنمايي كند].

پي نوشت
1- نهج البلاغه، خطبه1، بند36
2- نهج البلاغه، خطبه147