سمانه خان احمد لو باشگاه انديشه با ظهور بن لادنيسم و بنيادگرايي سني در شرايط كنوني توجه به دو جنبش سلفي گري و در امتداد آن وهابيت افزون گشته است. جنبش سلفي گري بنابر ادعاي بنيان گذاران آن يك حركت اصلاحي به سوي آرمان هاي اوليه و حذف و كنار زدن آفت ها و خرافات و بدعت ها است كه براي بازگشت به اسلام اصيل و ناب صورت گرفت. سلفيه در عين آنكه مي كوشد در همه امور قرآن را با علوم جديد منطبق جلوه دهند، همه جا نيز مسلمين را به رجوع به توحيد محض قرآني و اجتناب از بدعت هايي كه رفته و در واقع پس از عهد سلف صالح در ميان وام مسلمين پديد آمده است دعوت مي كنند. وهابيت به عنوان جنبش اسلامى، انشعابي از مذهب حنبلى، يكي از مذاهب چهارگانه ي اهل سنت است كه افكار نادر آنان با هيچ يك از ساير مذاهب اسلامى، اعم از سني و شيعه، سازگاري ندارد. فرهنگ وهابيت بر اساس تكفير فرق اسلامى، ايجاد تفرقه ميان مسلمين و خشن جلوه دادن تعاليم اسلام، محو آثار رسالت وحى، سازش با تمام جباران و مستكبران حتي امثال «يزيد بن معاويه» استوار است. كتاب حاضر در نظر دارد به نحوي مجمل به تاريخچه و اهداف اين دو جنبش بپردازد.