شاعرانى كه مصائب امام حسين (عليه السلام) را به شعر در آورده و در مجالس و محافل مى خواندند،همواره مورد لطف خاص و عنايت ويژه ائمه معصومين (عليه السلام) قرار داشتند. شعراى بنامى چون كميت اسدى، دعيل خزاعى، سيد حميرى و... به عنوان شاعران اهل بيت با تشويق ائمه اطهار (عليهم السلام) از موقعيت اجتماعى بلندى در بين مردم برخوردار بودند.
هارون مكفوف يكى از ياران امام صادق (عليه السلام) مى گويد:به محضر آن حضرت شرفياب شدم،فرمود:برايم مرثيه بخوان برايش خواندم فرمود: لا كما تنشدون و كما ترثيه عند قبره اين گونه نمى خواهم،آن گونه كه در كنار قبر آن حضرت (عليه السلام) مرثيه مى خوانيد بخوان و من خواندم:

(امررعلى جدث الحسين    فقل لا عظمه الزكية)

از كنار قبر حسين (عليه السلام) گذر كن و به آن استخوان هاى پاك او بگو... ديدم آن حضرت به گريه افتاد،سكوت كردم،ولى فرمود:ادامه بده ،ادامه دادم. فرمود:باز هم بخوان خواندم تا به اين بيت رسيدم:

يا مريم قومى و انديى مولاك    و على الحسين فاسعدى ببكاك 

اى مريم!برخيز و بر مولاى خود ندبه كن و با گريه ات بر حسين (عليه السلام) رستگارى طلب كن.
ديدم امام صادق (عليه السلام) گريه كرد و بانوان شيون سر دادند. وقتى آرام شدند،حضرت فرمود: يا ابا هارون من أنشد فى الحسين فاءبكى عشرة فله الجنة اى ابو هارون!هركس بر امام حسين (عليه السلام) مرثيه بخواند و ده نفر را بگرياند،پاداش او بهشت است.