زنى در هنگام عقد شغل خود را به شوهر گفته، و در عقدنامه ذكر شده، و در مدّتى كه در منزل شوهر به سر برده به شغلش ادامه داده، بعد از چند ماه (به واسطه رفتار غير اسلامى و عدم توافق اخلاقى) با هم متاركه نموده، و زن در منزل پدر بسر مى‏ برد؛ و زمانى كه در حال متاركه بوده‏ اند كوچكترين نفقه و خرجى از طرف شوهر نرسيده، اكنون شوهر طىّ شكايتى عدم رضايت خود را از كار كردن زن إعلام داشته! أوّلا اينك با هم زندگى مشترك ندارند كه تضييع حقّى از او شده باشد. ثانيا زن مجبور به ادامه شغل براى امرار معاش مى‏ باشد، چون كوچكترين درآمدى ندارد با توجّه به مسائل بالا آيا شوهر مى ‏تواند از كار كردن زن جلوگيرى نمايد؟
‏
اگر در ضمن عقد شرط اشتغال براى زن شده يا عقد مبنىّ بر اين شرط واقع شده زن مى‏ تواند به شغل خود ادامه دهد، و شوهر نمى‏ تواند مانع شود.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، اشتغال زنان، س 29