در آيات قرآن مي خوانيم كه زبور از كتب آسمانى است كه خداوند به حضرت داود اعطاء نموده است. اين سخن با آنچه معروف و مسلم است كه پيامبران اولوا العزم، داراى كتاب آسمانى و آئين جديد بوده ‏اند و پنج نفر بيشتر نيستند منافات ندارد، زيرا همانطور كه از آيات قرآن و روايات استفاده مى ‏شود كتب آسمانى كه بر پيامبران نازل گرديد دو گونه بود:

1. نخست كتاب هايى كه احكام تشريعى در آن بود و اعلام آئين جديد مي كرد. اينها پنج كتاب بيشتر نبود كه بر پنج پيامبر اولوا العزم نازل گرديد.

2. و كتاب هايى كه احكام تازه در بر نداشت بلكه مشتمل بر نصايح، اندرزها، راهنمايي ها، توصيه و ادعيه بود.

مضامين كتاب «مزامير داود» يا همان «زبور» كه در ضمن كتب عهد قديم، مذكور است، در ذيل دسته دوم مي گنجد. گرچه اين كتاب همانند ساير كتب عهد جديد و قديم از تحريف، مصون نمانده، ولى مي توان گفت تا حدودى شكل خود را حفظ كرده است. اين كتاب مشتمل بر صد و پنجاه فصل است كه هر فصل، يك «مزمور» ناميده مى‏ شود و سراسر شكل اندرز و دعا و مناجات دارد.
 

پي نوشت:

تفسير نمونه، ج‏4، ص 215.