سوره اسراء، آيه1: («سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى‏ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بارَكْنا حَوْلَهُ...»)[1]

معراج، مقدّس ‏ترين سفر در طول تاريخ بشر است؛ مسافرش پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله)، فرودگاهش مسجدالحرام، گذرگاهش مسجد الاقصى‏، ميزبانش خدا، هدف آن ديدن آيات الهى، سوغاتى ‏اش اخبار آسمان‏ ها و ملكوت و بالا بردن سطح فهم بشر از اين دنياى مادّى بوده است[2].

 گذرگاه  سفر معراج، «مسجد الاقصي» بوده است و به قرينه جمله («بارَكْنا حَوْلَهُ‏») منظور از آن بيت المقدس است. اين جمله بيانگر اين مطلب است كه مسجد الاقصى علاوه بر اينكه خود سرزمين مقدسى است اطراف آن نيز سرزمين مبارك و پر بركتى است و اين ممكن است اشاره به بركات ظاهرى آن بوده باشد، چرا كه مى‏ دانيم در منطقه ‏اى سرسبز و خرم و مملو از درختان و آب هاى جارى و آبادي ها واقع شده بود. نيز ممكن است اشاره به بركات معنوى آن بوده باشد، زيرا اين سرزمين مقدس در طول تاريخ كانون پيامبران بزرگ خدا، و خاستگاه نور توحيد و خدا پرستى بوده است.
بر اساس روايات، پيامبر يك سال قبل از هجرت، پس از نماز مغرب در مسجدالحرام، به آسمان‏ ها رفت و چون بازگشت، نماز صبح را در مسجدالحرام خواند. 

پي نوشت:

[1] («سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى‏ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بارَكْنا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آياتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ»): پاك و منزّه است آن (خدايى) كه بنده ‏اش را از مسجدالحرام تا مسجدالاقصى‏ كه اطرافش را بركت داده ‏ايم شبانه بُرد، تا از نشانه ‏هاى خود به او نشان دهيم. همانا او شنوا و بيناست.

[2] تفسير نورالثقلين. بحار، ج 18، ص 389.
علي دواني، تاريخ اسلام ازآغاز تا هجرت، ص142. تفسير نمونه و الميزان، ذيل آيه مباركه.