سوره بقره، آيه 158: («إنّ الصفا و المروة مِن شَعائرِ الله ...»)

سعي بين صفا و مروه از تردد هاجر(عليها‌السلام) بين اين دو كوه الگو گرفته شده است كه براي فرزند خود، اسماعيل(عليه‌السلام) در طلب آب بود. در اين آيه، عاقبت صبر و تسليم و طاعت بيان شده و لحظات سختي يادآوري مي‌ شود كه در راه طاعت خداوند و پيروي از ابراهيم (عليه‌السلام) بر هاجر گذشت. خداي سبحان آل‌ ابراهيم را اين‌ گونه گرامي داشت كه رفت و آمد هاجر بين صفا و مروه را تا روز قيامت از شعاير خود قرار داد. سبب اصلي اين علامت الهي صبر است و حضرت هاجر جز با صبر به اين مقام نايل نشد.
بر اين اساس، ذكر سعي بين صفا و مروه كه از آثار هاجر و اسماعيل(عليهما السلام) است، يادآور امتحان الهي و عاقبت بخيري آن دو بزرگوار است، از اين‏رو پس از آيه مربوط به ابتلاء و امتحان (آيه 155)آورده شده تا مسلمانان بدانند هركس بر بلا صبر كند در دنيا و آخرت به درجات عالي نايل مي‌آيد.

 منبع:

تسنيم، ج8، ص 25-26.