(برخى ها كه نمازشان را ترك كرده اند مي گويند اگر خداوند مشكلات ما را حل نكند نماز نخواهيم خواند؛ آيا اين درست است؟)

 

فرض مى‏ كنيم كه آن چه برخى مى‏ گويند مطلب صحيحى باشد كه اگر خدا مشكل ما را حل كند ما نماز مى‏ خوانيم؟ حال با توجه به اين فرض به مطالب زير توجه شود:

الف - اگر كسى كه مشكلى ندارد فقط بايد نماز بخواند، در اين صورت اكثر مردم نبايد نماز بخوانند؛ چون هر يك به نحوى مشكلى دارند. اگر يك جوان مشكل ازدواج و خانه دارد، بسيارى از ازدواج كرده ‏ها و خانه ‏دارها نيز ده‏ ها مشكل دارند. حال آيا مى‏ توان اين مبنا را پذيرفت؟

ب - نماز خواندن در برابر حل مشكلات؛ يعنى شاكر بودن در برابر احسان و لطف خداوند. حال مى‏ پرسيم آيا تا كنون خداوند نعمتى به ما نداده كه در برابر آن شاكر باشيم؟! آيا نعمت وجود، سلامتى، عقل، حواس، خانواده و... آيا سزاوار نيست كه در برابر نعمت ‏هايى كه به ما داده او را شاكر باشيم تا او نيز نعمتش را بر ما افزون سازد.

ج - آيا احتمال نمي دهيد كه مشكلات فعلى به جهت ناسپاسي هاى گذشته باشد؟! خداوند خود فرموده است: اگر«سپاس‏ گزارى كنيد، نعمتتان را افزون مي سازيم»[1]
آن چه گفتيم با توجّه به فرض بود، ولى اگر از زاويه كامل‏ ترى به موضوع نگاه كنيم، خواهيم ديد كه نماز فلسفه‏ اى دارد فراتر از موضوع شكرگزارى و قدردانى نسبت به نعمت‏ هاى خداوند نمازهاى روزانه چراغ‏ هايى است كه در مسير پر پيچ و خم زندگى روشن مى‏ شود تا انسان در گردونه ‏ها، سختى ‏ها و ظلمت‏ ها خود را نبازد و در مسير راستى و درستى حركت كند؛ نااميد نگردد و بر مشكلات با توكل بر خداوند فائق آيد.[2]

د – آيا فكر نمي كنيد با ترك نماز يكي از مهم ترين ابزارهاي حل مشكلتان را كنار گذاشته ايد؟ آيا نمي دانيد خداوند برا ي رفع مشكلات، كمك گرفتن از نماز را توصيه نموده است.
خداوند متعال در سوره بقره چنين توصيه نموده است:«اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاة»[3]؛«از صبر و نماز يارى جوييد»

و – وجود برخي مشكلات عامل رشد و تعالي مومنين است و نبايد آن را به عامل سقوط خود تبديل نمود.
حضرت موسى در گفتاري كه با خداوند داشت عرض كرد: خدايا دوست ندارم كه بيمار و ضعيف گردم و در عبادت من سستى پيدا گردد و هم دوست ندارم هميشه سالم باشم كه تو را فراموش كنم، بلكه دوست دارم گاهى بيمار شوم كه تو را ياد كنم و گاهى سالم شوم، و تو را شكرگزارم.[4]

پي نوشت :
[1]- ابراهيم (14)، آيه 7
[2]- مجتبي كلباسي، يكصد پرسش و پاسخ درباره نماز، ستاد اقامه نماز، پائيز 80 ش، چاپ اول، ج 1، ص 57
[3]- (2) البقرة 45
[4]- ارشاد القلوب-ترجمه سلگى، ج‏1، ص 122
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)