اصل همتايى در ازدواج كه در متون روايى ما از آن به «كفويت» تعبير شده، بسيار مهم است. رسول خدا (صلى الله عليه وآله) فرمود:(انكحوا الاكفاء)؛ با همتايان خود ازدواج كنيد. در بين همه شاخه هاي همتايى، همتايى اعتقادى مهم‏ترين ملاك براى ازدواج به شمار مى ‏رود و يكى از عوامل مهم طلاق، عدم همتايى در همين مسأله است.

اگر دختر و پسر در اعتقادات به هم نزديك و همتا باشند، ممكن است بتوانند با عدم همتايى در مسائل ديگر (البته به سختى) كنار بيايند، اما اگر در بقيه جهات تشابه داشته و در اعتقادات مخالف هم باشند، احتمال تداوم زندگى بسيار كم است؛ بدين جهت، نخستين محور در گفت‏ وگوى جلسه اول پس از معرفى، همين مسأله مطرح مى‏ شود و اين سؤال چه از سوى متدين و چه از طرف غير متدين بايد مطرح شود؛ زيرا ممكن است فردى با سطح پايين اعتقادى، با كسى كه در سطح بالايى از اين لحاظ قرار دارد ازدواج كند و در زندگى مشترك دچار مشكلات جدى شوند.

رواياتى كه از امامان معصوم (عليهم‏السلام) در تأكيد بر ديندارى طرف مقابل براى ازدواج رسيده، براى متدينان است كه با غير متدين ازدواج نكنند:

امام صادق (عليه‏السلام) فرمود:(من خطب اليكم فرضيتم دينه و امانته كائنا من كان فزوجوه)؛ كسى كه (دختر مؤمنتان را) از شما خواستگارى كرد و از ديندارى و امانتدارى او راضى بوديد، هرطور بود دخترتان را به ازدواجش درآوريد.

اين روايت بر اهميت ديندارى تأكيد دارد و مقصود از اين كه «هر طور بود، دخترتان را به ازدواجش درآوريد»، بى‏ توجهى به ملاك‏هاى ديگر نيست.

اگر خودتان ديندار هستيد، با ديندار ازدواج كنيد؛ چرا كه پرهيزكار و خداترس است و به فرموده امام حسن (عليه ‏السلام) اگر همسرش را دوست داشته باشد، او را گرامى مى‏ دارد و اگر از او به خشم آيد، ستم روا نمى‏ دارد..