در لسان و عرف اجتماعي شيعيان، حضرت علي بن موسي الرضا (عليه السلام) به «قبله هفتم» اشتهار دارد. در تعليل اين لقب آورده اند نظر به اينكه هفت مدفن براى معصوين «عليهم ‏السلام» وجود دارد حرم پيامبر، قبرستان بقيع، نجف، كربلا، كاظمين، سامراء و مشهد. لذا مدفن امام على بن موسى الرضا (عليه ‏السلام) در ميان برخى از مردم، به عنوان «قبله هفتم» شهرت يافته است. البته قبله در اينجا به معنى قبله نماز نيست. [1]
ممكن است مقصود، هفت شهر مقدس يا هفت شهر عشق[2] باشد پس از مكه به عنوان قبيله حقيقى، شهرهاى مدينه، نجف، كربلا، كاظمين، سامرا و هفتيمن محل، مشهد مقدس مراد است كه معصومين (عليه‏السلام) در آن شهرها مدفون اند. 

پي نوشت: ------------
[1] ناصر مكارم شيرازى، استفتائات جديد، ص 513-. 512.

[2] مأخوذ از هفت شهر عشق عطار نيشابوري؛ عطار در كتاب منطق الطير، هفت شهر عشق را در حقيقت هفت وادي و مراحل سلوك معنوي معرفي مي كند كه عبارتند از طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحيد، حيرت، فقر و فنا. و خود اينچنين اين مراحل را به نظم درآورده است:

گفت ما را هفت وادي در ره است/ چون گذشتي هفت وادي، درگه است

هست وادي طلب آغاز كار/ وادي عشق است از آن پس، بي كنار

پس سيم وادي است آن معرفت/ پس چهارم وادي استغنا صفت

هست پنجم وادي توحيد پاك/ پس ششم وادي حيرت صعب ناك

هفنتمين، وادي فقر است و فنا/ بعد از اين روي روش نبود تو را

در كشش افتي، روش گم گرددت/ گر بود يك قطره قلزم گرددت