كتمان حق،حرام است ولي گفتن حق نيز بايد در صورت لزوم باشد. بسياري از سخنان حق اگر بدون زمينه سازي قبلي گفته شود،مفاسدي را به بار مي آورد. شكر،شيرين است ولي اگر اين شكر را به همين صورت در دهان كودكي بريزيم خفه مي شود.نبايد بگوييم اين شكر است و شيرين و بدن هم به مواد قندي نياز دارد ، بلكه بايد ابتدا اين شكر را در آب حل كنيم و به تدريج به كودك بدهيم.بسياري از حقايق را بايد با مقدمه مطرح كرد ، زيرا همه مردم آمادگي پذيرش يك باره سخن حق را ندارند . مردم به حمام مي روند و دوش آب را روي سر خود باز مي كنند ولي اگر آماده نباشد و شما بخواهيد يك ليوان آب سر آنها بريزيد ، با عكس العمل سختي مواجه مي شويد .دليل آنكه مردم دست مراجع را مي بوسند و خمس و سهم امام را به آنان مي پردازند ، ولي در پرداخت ماليات نشاط ندارند ، همين است كه مردم درباره خمس و زكات ، آيات و رواياتي از افراد مورد وثوق خود شنيده اند و از نظر اعتقادي و فرهنگي آمادگي پرداخت را پيدا كرده اند و همچنين به زيارت امام و امام زاده اي كه درباره او شناخت پيدا كرده اند و هزينه آن را به راحتي مي پردازند و به زيارتشان افتخار مي كنند ، اما اگر كسي را نشناسند در سلام كردن به او انگيزه لازم را ندارند . پس آمادگي اعتقادي و فكري شرط لازم است .

منبع:

(كتاب پرسش هاي مهم پاسخهاي كوتاه.حجة الاسلام قرائتي سوال50)