چنان‏كه حضرت امير عليه السلام مى‏ فرمايد، گناه از جهت بخشش و آمرزش سه نوع است:
 «گناهى كه آمرزيده شده، گناهى كه براى صاحبش اميد آمرزش است و گناهى كه بخشيده شدنى نيست؛ امّا گناهى كه بخشيده شده‏ آن گناهى است كه در دنيا تلافى و جبران شده باشد؛ يعنى حد بر آن جارى گرديده است؛ گناهى كه اميد بخشش بر آن مى‏ رود، گناهى است كه در دنيا تلافى نشده لكن صاحبش توبه كرده است و گناهى كه آمرزيده شدنى نيست، مظالم عباد است بر يكديگر؛ يعنى حقّ الناس كه خداوند از آن نخواهد گذشت. اگر پر كاهى را از كسى به ظلم گرفته باشد، خداوند آن‏را تلافى خواهد فرمود»[1]. 

پي نوشت:-----------------

اصول كافي: 433/2. بحارالانوار 8/ 2-1