از مؤ ثرترين تدابير ائمه اطهار (عليهم السلام) براى احياى نهضت عاشورا گريه بر امام حسين (عليه السلام) است. اما سجاد (عليه السلام) در طول دوران امامتش پيوسته سوگوار قصه عاشورا بود و در اين مصيبت آن قدر گريست كه از بكائين عالم بسيار گريه كنندگان لقب داده شد.
آن حضرت مى فرمود: انى لم اذكر مصرع بنى فاطمة الا خنقتنى العبرة هر زمان كه به ياد قتلگاه فرزندان فاطمه كربلا مى افتم اشك گلو گيرم مى شود.
گريه هاى امام (عليه السلام) كه در هر مناسبتى به آن اقدام مى كردند باعث بيدارى عمومى و مانع از فراموش شدن نام و ياد شهيدان عاشورا شد. امامان بزرگوار شيعه نه تنها خود در عزاى سالار شهيدان مى گريستند،بلكه همواره مردم را به گريستن بر امام حسين (عليه السلام) تشويق و ترغيب مى كردند.
در روايتى از امام رضا (عليه السلام) آمده است:
فعلى مثل الحسين فليبك الباكون،فان البكاء عليه يحط الذنوب العظام پس بر همانند حسين (عليه السلام) بايد گريه كنندگان گريه كنند ،چرا كه گريه بر آن حضرت گناهان بزرگ را مى ريزد.
به موازات ثوابهاى عظيمى كه براى گريستن در روايات آمده است،براى گرياندن و حتى تباكى حالت گريه به خود گرفتن ثوابهاى زيادى ذكر شده است
در روايتى در ارتباط با گريه بر مظلوميت اهل بيت (عليهم السلام) مى خوانيم:
من بكى و اءبكى واحداء فله الجنة و من تباكى فله الجنة هر كس ‍ بگريد و حتى يك تن را بگرياند،پاداشش بهشت است و هركس حالت اندوه و گريه به خود بگيرد پاداش او بهشت است.

منبع:

عاشورا(ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها) زيرنظر آيت الله مكارم شيرازي