اگر كسى از وطن خود خارج شود و در محلى اقامت گزيند كه برگشتن او به وطن خود قطعى نباشد طبق فتواى شما اگر مدت ماندن آن قدر باشد كه از نظر عرف مقيم آنجا محسوب شود نمازش را بايد كامل بخواند، دو سؤال مطرح است: الف- مدت بقا از نظر عرفى چقدر است و آيا بايد در اين مدت از آن محل خارج نشود؟ ب- اگر در محل اقامت دوم نمازش را كامل بخواند (توقف او از نظر عرفى به حدّ معين رسيده باشد) آيا محل زندگى اول او هم وطن اين شخص خواهد بود يا خير؟

جواب:

ميزان در صدق وطن در فرض مرقوم نظر عرف است و گاهگاهى خارج شدن مضر نيست و تا از وطن اصلى اعراض نكرده به حكم وطن باقى است.

پي نوشت:

امام خميني(ره)، استفتائات، ج1، احكام نماز، احكام مسافر، وطن و سكونت دائم، س401