به تشخيص دكتر، خانمى از بچّه‏ دار شدن محروم است، اين خانم با همسر خود پسرى را از پرورشگاه آورده‏ اند، ولى به تمام اقوام و آشنايان گفته ‏اند كه مرد (همسر اين خانم) زنى را براى بچّه ‏دار شدن صيغه نموده و بعد از اين كه بچّه ‏دار گرديده صيغه را فسخ و بچّه خود را به خانه آورده است و حالا ده سال از اين واقعه گذشته. مرد چون مايه و عقائد مذهبى ندارد اين مسأله برايش مهمّ نيست، أمّا همسر ايشان ناراحت است؛ زيرا تمام اقوام اين خانم و همسرش به چشم فرزندى به اين كودك نظر داشته و از لحاظ حجاب در حدّ مقرّرات شرع مراعات نمى‏ كنند، و ديگر اينكه خود خانم هم مجبور است رفتارى مانند مادر داشته باشد حتّى از لحاظ حجاب. (و روزى كه اين بچّه را از پرورشگاه آوردند زن و شوهر پيمان بسته ‏اند كه اين قضيّه را تا آخر عمر به كسى نگويند) حال اين خانم در ناراحتى وجدان است؛ زيرا به عنوان يك فرد مسلمان مسؤول مى ‏باشد، و اين بچّه هم به اندازه ‏اى حسّاس است كه تحمّل شنيدن حقيقت را ندارد اين خانم، مادرى دارد هشتاد ساله كه همسرش فوت نموده و گفته ‏اند مى ‏توان او را به عقد اين پسر در آورد، أمّا در مورد نحوه صيغه اختلاف شده؛ لذا از آن حضرت مسألت داريم كه بدين أمر مهمّ پاسخ گويند.
‏
صيغه كردن براى پسر ده ساله كه پدر و جد پدرى او معلوم نيست باطل است، و از نظر شرع حكم أولاد ندارد، و تا به حدّ بلوغ نرسيده از جهت حجاب تكليفى نمى ‏آورد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، حقوق اولاد، فرزند خوانده، س 6