نجاست هر چيز از سه راه ثابت مى‌شود: 
اول: آن كه خود انسان يقين كند چيزى نجس است، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است لازم نيست از آن اجتناب نمايد(1).
دوم: آن كه كسى كه چيزى در اختيار او است بگويد آن چيز نجس است (2).
سوم: آن كه دو مرد عادل بگويند چيزى نجس است (3) و نيز اگر يك نفر عادل هم بگويد چيزى نجس است، بنا بر احتياط واجب بايد از آن چيز اجتناب كرد (4).

پاورقي: 
 (1)  تبريزى،بهجت، صافى،سيستانى: آن كه خود انسان يقين يا اطمينان كند چيزى نجس است.
 (2) بهجت: و از گفتۀ او اطمينان حاصل گردد.
 (3) سيستانى: به شرط آن كه از سبب نجاست خبر دهند؛ مثلًا بگويند آن چيز با خون يا بول ملاقات كرده است و اگر يك مرد عادل يا شخصى كه مورد وثوق است خبر دهد و اطمينان از گفتۀ او پيدا نشود، احتياط واجب آن است كه از آن چيز اجتناب شود.
 (4) تبريزى: اگر يك نفر عادل، بلكه شخص موثّق اگر چه عادل هم نباشد بگويد چيزى نجس است بايد از آن چيز اجتناب كرد.
       فاضل: اگر يك نفر عادل بگويد چيزى نجس است، اجتناب از آن بنا بر احتياط، لازم است.
       مكارم: دو نفر عادل و يا حتّى يك نفر گواهى دهد.

پي نوشت:

توضيح المسائل مراجع،ج‌1، م 121