هرچه به زمين نگاه كنيم و خاك‏ ها و سنگ ‏هاى آن را به آزمايشگاه ببريم، چيزى به نام جاذبه نمي ‏بينيم ولى از افتادن سيب از درخت پى مي ‏بريم كه جاذبه وجود دارد. پس لازم نيست هر چيزى را با چشم ببينيم تا به وجود آن ايمان بياوريم. جاذبه را با حواسّ پنجگانه حس نمي كنيم، امّا از آثار آن پى به وجود آن مي ‏بريم. چنانكه شناخت ما نسبت به دانش، بينش، هنر و مهارت مردم، از راه گفتار و رفتار و آثار آنان است.