در برخي منابع کهن، از شاهدان اين واقعه با عنوان «عده‌اي»‌ و بدون ذکر نام ياد شده است. در اين منابع آمده است:
«عده‌اي در کنار بيت‌ الله الحرام نشسته بوديم. در اين حال فاطمه بنت اسد، مادر اميرالمومنين که ماه نهم حاملگي‌اش را مي‌گذراند و به درد زايمان مبتلا شده بود، به کنار کعبه آمد و گفت: «خدايا من به تو و به تمام رسولان و کتاب‌هاي تو ايمان دارم و من سخنان جدم، ابراهيم خليل را تصديق مي‌کنم. او همان کسي است که بيت العتيق را بنا نهاده است. تو را به حق کسي که اين خانه را بنا کرده و تو را به حق مولودي که در رحم دارم، قسم مي‌دهم که اين ولادت را بر من آسان گردان.
پس ديدم که پشت ديوار کعبه از هم شکافته شد و فاطمه در آن وارد شده و از نظرها غايب گرديد و ديوار به حالت اوليه خود برگشت. پس تلاش کرديم که قفل در را باز کنيم، اما باز نشدو دانستيم که اين حادثه از مقدرات الهي است.»[1]
دسته‌اي ديگر از گزارشهاي تاريخي نام شاهدان اين واقعه را به صورت دقيق نقل کرده‌اند. به عنوان نمونه شيخ طوسي در امالي با سندي از امام صادق عليه السلام از پدرانش نقل کرده است: « عباس بن عبد المطلب و يزيد بن قعنب در ميان گروهي از بني هاشم و عبدالغزي در کنار بيت الله الحرام نشسته بودند. د راين هنگام ناگهان فاطمه بنت اسد که به اميرالمؤمنين عليه السلام حامله بود،‌ وارد شد و در حالي که درد زايمان داشت، در کنار ديوار کعبه ايستاد و زويش را به سوي آسمان نمود و دعا کرد ... پس از آن‌که دعا کرد ديديم که پشت کعبه از هم شکافته شد و فاطمه در آن داخل شد. سپس شکافه به هم آمده و به اذن الهي التيام يافت ... .
فاطمه سه روز در کعبه ماند و تمام اهل مکه در مورد اين اتفاق صحبت مي‌کردند. پس از سه روز ديوار کعبه از همان موضعي که شکافته شده بود،‌ باز شد و فاطمه در حالي که علي در بغلش بود از آن خارج شد.»[2]

پی نوشت: ------------------
[1] . شيخ صدوق،‌ امالي صدوق، ص114؛ همو،‌ علل الشرايع، ‌ج1،‌ ص164؛ همو،‌ معاني الاخبار، ص62.
[2] . امالي شيخ طوسي، ص706؛ به سه طريق اين گزارش را نقل کرده است و ابن شهراشوب در مناقب آل ابي‌طالب، ج1، ص359 اين حديث را به صورت مختصر از امام صادق عليه‌السلام نقل کرده است.