چند سالى است كه به بيمارى وسواس مبتلا شده ام و اين موضوع مرا بسيار عذاب مى دهد، و روز به روز اين حالت در من تشديد مى شود تا جايى كه در همه چيز شك مى كنم و همه زندگى ام بر پايه شك استوار گشته است. بيشترين شك من درباره غذا و اشياء مرطوب است، به همين دليل نمى توانم مثل ساير مردم عادى زندگى كنم. وقتى داخل مكانى مى شوم فورى جوراب هايم را از پاى خود بيرون مى آورم زيرا فكر مى كنم جوراب هايم عرق كرده و بر اثر تماس با نجس، نجس خواهند شد، حتى من بر سجاده هم نمى توانم بنشينم. هر وقت بر آن مى نشينم بر اثر وسوسه نفس از روى آن بلند مى شوم تا مبادا پرزهاى سجاده به لباس هايم بچسبد و مجبور به شستن آن ها شوم. در گذشته چنين نبودم، اكنون از اين كارهايم خجالت مى كشم و هميشه دوست دارم كسى را در عالم رؤيا ببينم و مشكلاتم را با او در ميان بگذارم و يا معجزه اى رخ دهد و زندگى ام را دگرگون نمايد و به حالت گذشته ام برگردم. اميدوارم مرا راهنمايى فرماييد.

  جواب:

احكام طهارت و نجاست همان است كه در رساله هاى عمليه ذكر شده است. از نظر شرعى همه اشياء محكوم به طهارت هستند، مگر مواردى كه شارع حكم به نجاست آن ها كرده و براى انسان هم يقين به آن حاصل شده است. در اين صورت رهايى از بيمارى وسواس احتياج به رؤيا و معجزه ندارد، بلكه بايد مكلّف ذوق و سليقه شخصى خود را كنار گذاشته و متعبّد و مؤمن به دستورات شرع مقدس باشد و چيزى را كه يقين به نجس بودن آن ندارد، نجس نداند. زيرا شما از كجا به نجاستِ در و ديوار و سجاده و ساير اشيايى كه استفاده مى كنيد، يقين پيدا كرده ايد؟ چگونه يقين پيدا كرده ايد كه پرزهاى سجاده اى كه بر روى آن راه مى رويد يا مى نشينيد، نجس هستند و نجاست آن ها به جوراب و لباس و بدن شما سرايت مى كند؟ لذا در اين صورت اعتنا به وسواس براى شما جايز نيست. مقدارى عدم توجه به وسوسه نجاست و تمرين عدم اعتنا به شما كمك خواهد كرد تا به خواست و توفيق خداوند خود را از وسواس نجات دهيد.

پي نوشت:

آيت الله خامنه اي، اجوبة الاستفتائات، بخش طهارت، وسوسه و درمان آن، س311