دلائل متعدّدى براى اين تشبيه قرآن بيان شده است: «أيُحِبُّ أحدكم أن يأكل لحم أخيه مَيتاً»(سوره حجرات، آيه 12.)
1- مُرده، روح ندارد تا از خود دفاع كند و شخصى هم كه مورد غيبت قرار مى‏ گيرد، حضور ندارد تا از خود دفاع كند.
2- غيبت، ريختن آبرو است و آبرو كه رفت، قابل جبران نيست. همان‏گونه كه گوشت مرده، اگر كنده شود، قابل جبران نيست.اگر مالى گم شود، قابل جبران است امّا آبرو كه رفت، ديگر جبرانش شبيه محال است و تفاوتى هم نمي‏كند كه به قصد جدّى باشد يا از روى شوخى و مزاح، زيرا در هر دو صورت، آبروى طرف مي ريزد.
3- گوشت به تدريج رشد مي‏كند ولى يكباره خورده مي‏شود، آبرو هم به تدريج پيدا مي‏شود ولى غيبت كننده يك مرتبه آن را مي‏ريزد.انسان سالها زحمت كشيده تا وجهه و آبرويى كسب كرده است و شما با غيبت كردن، نتيجه زحمات او را نابود مي‏كنيد.

منبع:

كتاب تمثيلات حجه الاسلام قرائتي