يك دانشمند كه كتاب يا مقاله اي مي نويسد، حروف متفاوتي را در كنار هم قرار مي دهد تا مقاله اش كامل شود، اما اگر تمام صفحات را تنها از يك حرف پر كند، ديگر آن مقاله نمي شود و مفهومي نخواهد داشت. تفاوت حروف ظلم نيست،

اگر شما كلمه «ادب»را نوشتيد، در اين كلمه حرف«الف»عمودي و حرف«ب» افقي و حرف«د‌» خميده است كه تركيب آن يك كلمه معنادار مي سازد. هيچ يك از اين حروف حق ندارد به نويسنده اعتراض كند و مثلاً «الف» بگويد: چرا من ايستاده ام؟ «ب» بگويد: چرا من خوابيده ام؟ و «د» بگويد: چرا من خميده ام؟ زيرا ظلم در جايي است كه مثلاً حرف «د» قبلاً خميده نبوده و ما كمر او را خم كرده باشيم و يا از حرف «د» صداي ديگري توقع داشته باشيم. اما اگر از آغاز، «د» را خميده خلق كرديم و از آن انتظار صداي خودش را داشته باشيم، ظلمي در كار نيست.

چنانكه اگر يك قالي بزرگ را با چاقو تكه تكه كنيم و آن رابه صورت چند قاليچه كوچك درآوريم، ظلم است، چون بزرگي را از او گرفتيم و كوچكش كرده ايم. اما اگر از آغاز قاليچه هاي كوچكي بافتيم، اينجا ظلمي صورت نگرفته است، چون كمالي را از آن نگرفته ايم.

به هيچ كدام از مديران كارخانه هاي چيني سازي كه ظروف كوچك و بزرگ و متفاوتي را توليد مي كنند، ظالم نمي گويند، چون هيچ ظرفي از اول نبوده و از خود كمالي نداشته تا كمالش گرفته و به او ظلمي شده باشد.

تفاوتِ انسان ها در خلقت نيز بر اساس حكمت الهي است، نه آنكه ظلم به كسي باشد، زيرا از هركس به همان مقدار كه به او داده شده، انتظار مي رود نه بيشتر.

منبع: 

(كتاب پرسش هاي مهم پاسخهاي كوتاه.حجة الاسلام قرائتي سوال61)