مگر قرآن نمي فرمايد: (لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ ،هيچ اكراهي در دين نيست ) پس چرا حكم مسلماني كه كافر شود( يا به كيش ديگر درآيد) مرگ است؟

اموري كه متعلق به اعتقاد و عقيده انسان هستند از امور قلبي مي باشند و امور قلبي مانند ايمان و محبّت با زور و اكراه قابل حصول نيستند. و قرآن كريم با اين بيان خود در واقع گزارش از يك حقيقت مي دهد كه ايجاد ايمان و محبت در قلوب انسانها با سر نيزه و فشار ممكن الحصول نيست و قلب تنها در برابر فهم حقيقت و خالي شدن راه پذيرش از مانع (مانند موانع بيروني و طواغيت) با موانع دروني و هواهاي نفساني و...) امكان تسليم شدن و پذيرش را دارد.
و به اين جهت است كه قرآن كريم با استدلال و تنبّه و توجه دادن انسان و باز گرداندن او به فطرت و ضمير پاك خويش او را به حق فرا مي خواند.
اما اين كه چرا اسلام براي مرتد احكام سنگيني گذاشته است بايد به نكات ذيل توجه كرد:
الف: كسي كه از اسلام برگشته است و اظهار برگشتن نكند حكم مرتد در مورد او جاري نخواهد شد ملاك اجراي حكم ارتداد «اظهار» اين نكته است كه اسلام دين حق نيست و فلان مكتب دين حق است.
ب: اظهار برگشتن از اسلام برابر با اظهار نا درست بودن اين مكتب و حمله به كيان اسلام خواهد بود يعني در يك جامعه اسلامي كه تمام سرمايه آن جامعه و عامل وحدت آن ايمان به اركان دين است، اگر كسي با اظهار نادرستي آن بر عليه آن قيام كرد مسلما بايد تاوان سنگيني را بپردازد و از اين روي مرتد بايد با مجازات سنگين روبرو شود.
ج: نكته ديگر اين كه در صدر اسلام گروهي از منافقين و يهوديان و اهل كتاب نقشه چيدند كه پايه هاي ايمان را در دل تازه مسلمانها سست كنند. اينان صبحگاهان اظهار ايمان مي كردند و شامگاهان دسته جمعي از اسلام بر مي گشتند تا بدين وسيله مسلمانان را دچار ترديد و ضعف در ايمان گردانند، اين توطئه خطرناك را نمي بايست بدون پاسخ گذاشت، احكام سنگين ارتداد كه در آن زمان وضع شد مانع از به ثمر رسيدن چنين توطئه اي گرديد.
هـ: اديان ديگر هم كم و بيش براي ارتداد مجازاتهاي سنگين و مرارت باري قائل هستند.

منبع:

پايگاه حوزه