عابده آل علي:[1] به معناي پارساي خاندان علي
عبادت زينب كبري سلام الله عليها به معناي خاص، يعني اوج خضوع در برابر ذات الهي وي را به مقامي رسانده بود كه سيد الشهدا عليه السلام از وي مي خواهد «يا اختاه، لاتنسي في نافلة الليل» يعني اي خواهر مرا در نماز شب فراموش نكن.[2]
زينب كبري سلام الله عليها در تمام لحظه‌ هاي سفر از ياد خدا غافل نبود و حتي در موقع ايراد خطبه ها در كوفه و شام به توحيد و يگانگي خداوند اشاره مي كرد و حكومت امويان را پوچ و بي مايه توصيف مي كرد و در جواب ابن زياد كه جريان كربلا را به اراده خدا نسبت مي داد، آن حضرت كشته شدن در كربلا را خواست خدا مي دانست و براي اهل بيت تسليم شدن در برابر خدا را عين ايمان مي دانست و مبارزه با ستمگران و آناني كه خود را خليفه خدا مي‌ دانستند وظيفه خود مي دانست و مي گفت بايد در زمين حكومت توحيدي بر قرار شود، توحيدي كه تخليه زمين از خدايان گوناگون باشد. اين نكته بدان خاطر است كه مقوله توحيد به هيچ عنوان در جان حاكمان بني اميه جاي باز نكرده بود و آنان آيه‌ هاي قرآن را هر طور مي‌ خواستند و به نفع آنان بود تفسير مي كردند.
با تعمق در زندگي عبادي حضرت زينب در مي‌ يابيم كه وي به هدف آفرينش عمل نموده است: و ما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون[3]
علامه طباطبايي در تفسير اين آيه مي‌ فرمايد: خدا انسان را خلق كرده و غايت خلقت وي را كه در واقع سعادت او مي‌باشد و نيز منتهاي كمال او را در بر دارد، در «تقرب عبودي» قرار داده است.[4]
حضرت زينب سلام الله عليها تمام شبش را همچون مادر گراميش به عبادت مي‌ پرداخت و هيچ گاه تهجد را ترك نكرد لذا ملقب به «عابده آل علي» شد.[5]

پي نوشت:
[1] . شاكري، العقيلة و الفواطم، ص8.
[2] . صادقي اردستاني، زينب قهرمان دختر علي، (نشر مطهر، تهران، 1381ش)، ص88.
[3] . ذاريات، 56.
[4] . طباطبايي، الميزان في تفسير القرآن، (بيروت، موسسه اعلمي، چ5، 1403ق) ج20، ص352.
[5] . نقدي، الانوار العلوية، (نجف، مطبعه الحيدريه، 1381ش)، ص61.