عارفان با ايمان نه تنها از بلا نمي‌گريزند، بلكه آن را نشانه لطف الهي و سبب پاكي‌روح و جان خود مي‌دانند و به استقبال آن مي‌روند.
سيدالشهدا (ع) در روز عاشورا در مناجاتي كه در آخرين لحظات حيات با خدا دارد،خداوند راهم به نعمت‌هاي سرشارش مي‌ستايد و هم به بلاي نيكويش‌.
هم چنين هنگام آخرين وداع با اهل‌بيت ضمن آن‌كه آنان را آماده تحمل بلا و رنج مي‌سازد فرجام خوشي بر ايشان بازگو مي‌كند و مي‌فرمايد: «خداوند دشمنانتان را با انواع بلاها عذاب مي‌كند، ولي به شما در مقابل اين بلا و به عوض آن انواع نعمت‌ها و كرامت‌ها را مي‌بخشد، پس شكوه نكنيد و چيزي بر زبان جاري نكنيد كه ارزش شما را بكاهد».

منبع:

پيام‌هاي عاشورا از زبان عاشوراييان‌ ،سيد مجتبي غيوري نجف آبادي‌