پيامبر گرامى "ص" در سال دهم هجرت براى انجام فريضه و تعليم مراسم حج به مكه عزيمت كرد. اين بار انجام اين فريضه با آخرين سال عمر پيامبر عزيز مصادف شد و از اين جهت آن را ''حجة الوداع'' ناميدند. افرادى كه به شوق همسفرى و يا آموختن مراسم حج همراه آن حضرت بودند تا صد و بيست هزار تخمين زده شده اند.

مراسم حج به پايان رسيد و پيامبر اكرم "ص" راه مدينه را، در حالى كه گروهى انبوه او را بدرقه مى كردند و جز كسانى كه در مكه به او پيوسته بودند همگى در ركاب او بودند، در پيش گرفت. چون كاروان به پهنه ى بى آبى به نام ''غديرخم''رسيد كه در سه ميلى ''جحفه'' [ جحفه در چند ميلى ''رابغ'' است. رابغ مكاني بود بين راه مكه به سوي مدينه. در اين نقطه راه به سه قسمت مي‌شد كه يكي از آن‌ها به مدينه مي‌رفت. همچنين اين مكان يكى از ميقاتهاى حجاج است.] قرار دارد، پيك وحى فرود آمد و به پيامبر فرمان توقف داد. پيامبر نيز دستور داد كه همه از حركت باز ايستند و بازماندگان فرا رسند.

كاروانيان از توقف ناگهانى و به ظاهر بى موقع پيامبر در اين منطقه ى بى آب، آن هم در نيمروزى گرم كه حرارت آفتاب بسيار سوزنده و زمين تفتيده بود، درشگفت ماندند. مردم با خود مى گفتند: فرمان بزرگى از جانب خدا رسيده است و در اهميت فرمان همين بس كه به پيامبر مأموريت داده است كه در اين موقع نامساعد همه را از حركت باز دارد و فرمان خدا را ابلاغ كند. فرمان خدا به رسول گرامى طى آيه ى زير نازل شد: ''يا ايها الرسول بلغ ما انزل اليك من ربك و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله يعصمك من الناس''. "مائده: 67" ''اى پيامبر، آنچه را از پروردگارت بر تو فرود آمده است به مردم برسان و اگر نرسانى رسالت خداى را بجا نياورده اى؛ و خداوند تو را از گزند مردم حفظ مى كند''.

منبع:

فروغ ولايت، آيت الله العظمي سبحاني، ص134.