شوهرم از اينجانب فرزندى نداشته، زن ديگرى را در خارج صيغه كرده و از او پسرى به وجود مى‏ آيد. پدر إسم فرزند را در شناسنامه خود قيد و به فرزندى او إقرار مى ‏نمايد. منتهى در شناسنامه اين پسر (فرزند) براى احترام من إسم مادر اصلى را ننوشته و إسم اينجانب را مى‏ نويسند، پسر مرا مادرش خطاب مى‏ كند.
رهبر مستضعفين! در تحرير الوسيله با ترجمه، جلد 3، صفحه 92، كتاب إقرار، مسأله 17 إقرار پدر را نسبت به فرزند در صورتى نافذ دانسته ‏ايد كه منازعى نداشته باشد، اكنون پاسخ كميته را مرحمت فرمائيد كه منظور از كلمه "منازع" آيا اين است كه كسى ديگر مدّعى فرزندى پسر شود و بگويد من پدر او هستم؟ يا آنكه منظور از كلمه "منازع" اين است كه هر شخصى مى‏ تواند مدّعى شود كه اين فرزند فرزند مدّعى نيست؛ زيرا در شناسنامه إسم مادر را براى احترام خانوادگى عوضى نوشته ‏اند؟ آيا بعد از فوت پدر، برادران او (عموهاى پسرم) مى‏ توانند ادّعاء ميراث كنند يا خير؟ به هر صورت اشتباهى نوشتن نام مادر فرزند در شناسنامه آيا به إقرار پدرش (كه طىّ دهها سند رسمى و به مدّت 28 سال به فرزندى آن فرزند اعتراف نموده) لطمه ‏اى وارد مى ‏آورد يا خير؟ از پيشواى واقعى مسلمين استدعا دارد در مورد سؤالات فوق پاسخ مرحمت فرمائيد.

با وجود فرزند اگر چه از زوجه موقّت باشد إرث به برادر و خواهر نمى ‏رسد، و ثبت در شناسنامه دخالتى در مسأله ندارد، و چنانچه اختلافى در بين باشد بايد در محاكم صالحه حلّ و فصل شود.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، احكام ارث، س 50