در بعضى از جراحتها كه شتر به عنوان ديه تعيين شده (مانند شجاج) گاهى ديه به پانزده شتر مى‏ رسد و اين زيادتر از أصل ديه نفس است كه جانى در ديات انتخاب مى ‏نمايد همانند ده هزار درهم، لطفا در اين زمينه به سؤالات زير پاسخ فرمائيد:
1- آيا شتر موضوعيّت دارد يا نسبت به ديه است؟ يعنى يك صدم ديه در جائى كه شتر ديه است، كه صاحب جواهر هم بر اين عقيده مى‏ باشد؟
2- در جائى كه جرح و نقص عضو عمدا انجام گرفته و قابل قصاص‏ نمى‏ باشد، آيا مى ‏شود براى مرتكب مجازات تعزيرى قائل شد؟ يا مجازات فقط ديه است، و جنبه ضمان و حقوقى و ضرر و زيان دارد، كه لازمه طبع ديه است؟ (و در روايات هم ظاهرا نصّ بر جزا بودن آن نمى ‏باشد تنها استدلال به سكوت ائمّه عليهم السّلام شده است) يا "ديه" ضمان و جزا هر دو است؟ توضيحا اينكه اگر مجازات فقط به ديه باشد باعث تجرّى بر جرم خواهد شد و آمار جرائم را بالا خواهد برد.
3- اگر قتل عمد مردّد باشد، بين دو نفر يا زيادتر، آيا مى ‏توان قاتل را به قرعه معيّن نمود (معروف است كه نظر مبارك چنين است) يا نمى‏ توان؟ و بر فرض دوّم، وظيفه چه مى‏ باشد؟ آيا به پرداخت ديه اكتفاء بايد كرد (كه طبعا قتلى انجام گرفته و كسى هم مجازات نشده) و يا راه ديگرى دارد؟ توضيحا اگر به ديه اكتفاء شود إمكان زياد شدن قتل عمدى و سوء استفاده وجود دارد؟

جواب: 
 1- شتر موضوعيّت ندارد، و بالنسبة از ديه نفس حساب مى‏ شود، هر چند در صورت إمكان احتياط در مصالحه است.
2- زائد بر ديه چيزى ثابت نيست.
3- در فرض مزبور بهتر است روى ديه تفاهم كنند، و آن را نيز با قرعه تعيين نمايند، و اين موافق با احتياط است.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، احكام ديات، مسائلي در ديات، س 9