موصي در وصيّت نامه خود نوشته است كه همه اموال او كه شامل سه هكتار باغ ميوه است به اين صورت مصالحه شده اند كه دو هكتار آن بعد از وفات او مال جمعي از فرزندانش باشد و هكتار سوم براي خودش باشد تا در وصاياي او مصرف شود و بعد از فوت او معلوم شده كه مجموع مساحت باغ هاي او كمتر از دو هكتار است، بنا بر اين اولاً: آيا مطلبي كه در وصيّت نامه نوشته، مصالحه بر اموال به آن صورت كه او نوشته محسوب مي شود يا آن كه وصيّت بر اموالش بعد از وفات اوست؟ و ثانياً: بعد از آن كه معلوم شد كه مساحت باغ هاي او كمتر از دو هكتار است، آيا همه آن اختصاص به فرزندان او دارد و موضوع يك هكتاري كه اختصاص به خودش داده بود منتفي مي شود يا آن كه به گونه ديگري بايد عمل شود؟

جواب:

تا زماني كه تحقّق صلح توسط او در زمان حياتش بر وجه صحيح شرعي كه متوقف بر قبول مصالح له در زمان حيات مصالح است، احراز نشده باشد آن چه كه او ذكر كرده بر وصيّت حمل مي شود، در نتيجه وصيّت او راجع به اين كه باغ هاي ميوه براي جمعي از فرزندان او و خودش باشد در ثلث مجموع تركه، نافذ است و در زائد بر ثلث متوقف بر اجازه ورثه است و در صورت عدم اجازه آنان، مقدار زائد بر ثلث، ارث آنان است.

پي نوشت:   

آيت الله خامنه اي، اجوبة الاستفتائات، وصيت، س1872