عده عبارت است از مدتى كه به دستور شارع مقدس، زن حق ندارد در اين مدت شوهر كند و بايد صبر نمايد تا مدت به سر آيد. زن در موارد ذيل بايد عده نگه بدارد:

 1. بعد از طلاق و جدايى.

 2. بعد از به هم خوردن عقد (فسخ يا انفساخ عقد).

 3. بعد از تمام شدن مدت يا بخشيده شدن آن در عقد موقت.

 4. بعد از مقاربت از روى اشتباه و ناآگاهى (وطى به شبهه).

 5. بعد از مرگ شوهر.

 تبصره. لزوم نگه‏دارى عده براى بند يكم تا سوم، در صورت مقاربت است. همچنين ايام عده طلاق، وفات و ... متفاوت است.

منبع:

توضيح المسائل مراجع، م 2510 و 2511 و 2517؛ تحرير الوسيله، ج 2، عدة وطى‏ء الشبهه، م2؛آيت الله سيستانى، منهاج الصالحين، م 567 وآيات عظام تبريزى و وحيد، منهاج الصالحين، العده، م 1470.