واژه" مجوس" فقط يك بار در قرآن مجيد در آيه ۱۷ سوره حج مطرح شده  است:
« إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ الَّذينَ هادُوا وَ الصَّابِئينَ وَ النَّصارى‏ وَ الْمَجُوسَ وَ الَّذينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ شَهيدٌ» مسلّماً كسانى كه ايمان آورده ‏اند، و يهود و صابئان [ستاره ‏پرستان‏] و نصارى و مجوس و مشركان، خداوند در ميان آنان روز قيامت داورى مى‏ كند (و حق را از باطل جدا مى‏ سازد) خداوند بر هر چيز گواه (و از همه چيز آگاه) است.
با توجه به اينكه مجوس در برابر مشركان و در صف اديان آسمانى قرار گرفته‏ اند، چنين بر مى‏ آيد كه آنها داراى دين و كتاب و پيامبرى بوده ‏اند. ترديدى نيست كه امروز مجوس به پيروان زردشت گفته مى ‏شود، و يا لا اقل پيروان زردشت بخش مهمى از آنان را تشكيل مى‏ دهند، ولى تاريخ خود زردشت نيز به هيچ وجه روشن نمى‏ باشد، تا آنجا كه بعضى ظهور او را در قرن يازدهم قبل از ميلاد دانسته‏ اند و بعضى در قرن ششم يا هفتم! اين تفاوت و اختلاف عجيب يعنى پنج قرن! نشان مى ‏دهد كه تا چه اندازه تاريخ زردشت تاريك و مبهم است. معروف اين است كه او كتابى به نام" اوستا" داشته كه در سلطه اسكندر بر ايران از بين رفته است، و بعدا در زمان بعضى از پادشاهان ساسانى بازنويسى شده است.[1] اين كتاب اكنون باقيمانده مجموعه بزرگتري از ادبيات باستاني و كهن  است. مهم ترين قسمت اوستاي موجود در زمان ما "يسنا " مي باشد كه مشتمل بر "گاتها"، يعني سروده هاي خاص زرتشت مي باشد كه به لهجه محلي بسيار كهن نگاشته شده است. قسمت هاي ديگر اوستا از نظر وثوق و اعتماد به پاي يسنا نمي رسد، زيرا آن بخش ها در قرون بعد تاليف شده است. ديني كه اين پيامبر ايراني تعليم فرمود يك آيين اخلاقي و يكتا پرستي بود.[2] اما بعدها سخنان او به گونه اي ديگر تفسير شد كه منجر به اعتقاد به دو مبدأ خير و شر يا نور و ظلمت گرديد، به اين ترتيب كه خداى نيكي ها و نور را" اهورامزدا" و خداى شر و ظلمت را" اهريمن" مى‏ دانند.  امروزه ايشان به عناصر چهار گانه مخصوصا" آتش" احترام بسيار مى‏ گذارند تا آنجا كه آنها را" آتش‏ پرست" مى ‏خوانند و هر جا آنها هستند آتشكده‏اى كوچك يا بزرگ نيز وجود دارد.
در بعضى از روايات مى‏ خوانيم مشركان مكه از پيامبر صلي الله عليه و آله تقاضا كردند از آنها جزيه بگيرد، و اجازه بت پرستى به آنها بدهد! پيامبر (ص) فرمود: من جز از اهل كتاب جزيه نمى‏ گيرم، آنها در پاسخ نوشتند تو چگونه چنين مى‏ گويى در حالى كه از مجوس منطقه" هجر" جزيه گرفته ‏اى؟! پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: «ان المجوس كان لهم نبى فقتلوه و كتاب احرقوه» مجوس كتاب آسمانى و پيامبرى داشتند، پيامبرشان را به قتل رساندند، و كتاب او را آتش زدند.
و در حديثى از امام سجاد على بن الحسين عليه السلام مى ‏خوانيم كه پيامبر فرمود: «سنوا بهم سنة اهل الكتاب، يعنى المجوس» يعني با مجوس طبق سنت اهل كتاب رفتار كنيد. ضمنا بايد توجه داشت كه واژه" مجوس" جمع است و مفرد آن" مجوسى" است[3].[4]

پي نوشت:
[1] .تفسير نمونه، دار الكتب الإسلامية، تهران، ۱۳۷۴، ج‏14، ص: 44
[2] .تاريخ جامع اديان، جان باير ناس(علي اصغر حكمت)، انتشارات علمي و فرهنگي، تهران،۱۳۸۱، ص۴۵۶
[3] .تفسير نمونه، ج‏14، ص: 45-۴۶
[4] .براي اطلاع بيشتر از دين مجوس(زرتشتي) رجوع كنيد به: تاريخ جامع اديان، جان باير ناس(علي اصغر حكمت)،صص۴۴۹-۴۸۳