«إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْريلُ وَ صالِحُ‏ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ ظَهيرٌ» (اگر به درگاه خدا توبه كنيد [بهتر است‏]، واقعاً دلهايتان انحراف پيدا كرده است. و اگر عليه او به يكديگر كمك كنيد، در حقيقت، خدا خود سرپرست اوست، و جبرئيل و صالح مؤمنان [نيز ياور اُويند] و گذشته از اين، فرشتگان [هم‏] پشتيبان [او] خواهند بود.) تحريم/ 4
 بدون شك(صالح المؤمنين) معنى وسيعى دارد كه همه مؤ منان صالح و با تقوا و كامل الايمان را شامل مي شود، هر چند صالح در اينجا مفرد است،و نه جمع ولى چون معنى جنسى دارد از آن عموميت استفاده مى شود. اما در اينكه مصداق اتم و اكمل آن در اينجا كيست؟از روايات متعددى استفاده مى شود كه منظور (امير مؤ منان ) على (عليه السلام ) است.

در حديثى از امام باقر (عليه السلام ) مى خوانيم:(لقد عرف رسول الله (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) عليا (عليه السلام ) اصحابه مرتين: اما مرة فحيث قال: من كنت مولاه فعلى مولاه و اما الثانية فحيث نزلت هذه الاية:فان الله هو مولاه و جبريل و صالح المؤ منين ...) اخذ رسول الله (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) بيد على (عليه السلام ) فقال:ايها الناس ‍هذا صالح المؤمنين. 

(رسول خدا دو بار على (عليه السلام ) را (با صراحت ) به يارانش معرفى كرده يكبار آنجا كه فرمود: (در غدير خم ): من كنت مولاه فعلى مولاه:(هر كس من مولاى او هستم على مولاى او است))،و اما بار دوم هنگامى كه آيه ان الله هو مولاه ... نازل شد، رسول خدا دست على (عليه السلام ) را گرفت و فرمود: اى مردم اين (صالح المؤ منين ) است!.

اين معنى را بسيارى از علماى اهل سنت نيز در كتابهاى خود نقل كرده اند از جمله علامه (ثعلبى ) و علامه(گنجى ) در (كفاية الطالب ) و (ابوحيان اندلسى ) و (سبط ابن جوزى ) و غير آنها.جمعى از مفسران از جمله (سيوطى ) در (درالمنثور) ذيل آيه مورد بحث و (قرطبى ) در تفسير معروف خود و همچنين ( آلوسى ) در (روح المعانى ) در تفسير همين آيه اين روايت را نقل كرده اند.نويسنده(روح البيان) بعد از نقل اين روايت از (مجاهد) مى گويد:مؤ يد اين حديث،حديث معروف (منزله ) است كه پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) به على (عليه السلام ) فرمود: انت منى بمنزلة هارون من موسى،زيرا عنوان (صالحين ) در آيات قرآن براى انبياء آمده است ،از جمله در آيه (و كلا جعلنا صالحين).(انبياء - 72) و در آيه (الحقنا بالصالحين).(يوسف -101) مى باشد (كه در اولى عنوان (صالح ) به جمعى از انبياء، و در دومى به حضرت يوسف اطلاق شده است ) و هنگامى كه على (عليه السلام ) به منزله (هارون ) باشد، او نيز مصداق صالح است.

منبع:

تفسير نمونه جلد 24 صفحه 280و281