سوره ممتحنه/ آيه 4: «قَدْ كانَت لَكُمْ أُسوَةٌ حَسنَةٌ فى إِبْرَهِيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُو....»

منظور از تعبير «و الذين معه» -آنها كه با ابراهيم بودند- مؤمنانى است كه او را در اين راه همراهى مى كردند، هر چند قليل و اندك بودند. اما اين احتمال كه منظور پيامبرانى است كه با او هم صدا شدند يا انبياء معاصر او - چنانكه بعضى احتمال داده اند - بعيد به نظر مى رسد، به خصوص كه مناسب اين است كه قرآن در اينجا پيامبر اسلام (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) را به ابراهيم، و مسلمانان را به اصحاب و ياران او، تشبيه كند.

 در تواريخ نيز آمده است كه گروهى در بابل بعد از مشاهده معجزات ابراهيم به او ايمان آوردند و در هجرت به سوى شام او را همراهى كردند و اين نشان مى دهد كه او ياران وفادارى داشته است.

منبع:

تفسير نمونه ج 24 ص18