كسى كه از وطن خود به جاى ديگرى منتقل شده است تا زمانى‌كه بداند يا احتمال عقلائى (احتمالِ بجا) دهد كه براى زندگى ، دوباره به آن‌جا برمى‌گردد، آن محلّ همچنان وطن او مى‌باشد و اعراض از آن‌جا براى او محقّق نشده است. بنابراين ، نماز در آن‌جا كامل و روزه نيز صحيح است. ولى چنان‌چه به هيچ وجه احتمال بازگشت به آن محلّ را نمى‌دهد، يا اگر احتمال مى‌دهد درصد احتمال خيلى ضعيف است ، در اين صورت اعراض از آن محل ، محقّق شده و ديگر آن محلّ وطن او به حساب نمى‌آيد و نماز نيز در آن‌جا شكسته و روزه‌اش باطل است .
پی نوشت:
پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله وحید خراسانی، احکام نماز، نماز مسافر، س 36