ج. اگر احراز و يا احتمال اعلميّت ميّت در بين نباشد، رجوع به مجتهد زنده جايز است؛ و در صورتى كه مجتهد زنده اعلم باشد يا احتمال اعلميّت او در بين باشد رجوع به او واجب است (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌هاى 12 و 13 رساله رجوع شود.)
پي نوشت :
استفتاءات (آيت الله بهجت)، ج‌1، احكام اجتهاد و تقليد ، ( راه‌هاى اثبات اجتهاد، اعلميّت، و به دست آوردن، عمل كردن و پاسخگويى به فتاوا ) ، س 93