«تيمم» در لغت به معناى قصد و اراده كردن است و در اصطلاح فقه «عملى است كه در شرايط خاص، جايگزين وضو و غسل مى ‏شود». تيمم به اين صورت انجام مى‏ گيرد: ابتدا كف دو دست را بر چيزى كه تيمم بر آن جايز است، مى ‏زنيم. سپس هر دو دست را بر تمام پيشانى و دو طرف آن - از جايى كه موى سر مى‏ رويد  تا روى ابروها و بالاى بينى مى‏ كشيم. بعد با كف دست چپ، بر تمام پشت دست راست - از مچ تا سر انگشتان  و در آخر كف دست راست را بر تمام پشت دست چپ مى ‏كشيم (انگشتان هم جزو كف دست است).

بنا بر نظر آيت ‏اللّه خامنه ‏اى، احتياط واجب آن است كه بار ديگر دست‏ها را به زمين بزند و سپس كف دست چپ را بر پشت دست راست و كف دست راست را به پشت دست چپ بكشد: آيت الله خامنه ‏اى، اجوبة الاستفتاءات، س 209.
تبصره 1. برخى از مراجع تقليد (مانند آيت الله سيستانى) با هم زدن كف هر دو دست را احتياط واجب مى ‏دانند.
تبصره 2. آيت الله سيستانى و آيت الله نورى، كشيدن دست‏ها روى ابروها را احتياط مستحب مى‏ دانند.