ج. نمازشان تمام است و مى‌توانند روزه بگيرند. (با ملاحظه‌ى مسأله‌ى 1066 رساله)
«١٠۶۶» كسي كه شغلش مسافرت است، اگر در وطن يا غير وطن خود ده روز بماند، در سفر اولي كه بعد از ده روز مي‌رود، مانند سفر اولي است كه اين شغل را در ابتدا شروع كرده بود و بنابراين تا زماني كه اين سفر، عرفاً شغل او حساب نمي‌شود، بايد نماز را شكسته بخواند. بلي ماندن ده روز متصل در غير وطن، بايد با قصد اقامه باشد، ولي در وطن اگرچه بدون قصد هم باشد، همين حكم را دارد.
پي نوشت :
استفتاءات ( آيت الله بهجت )؛ ج 2، احكام نماز و روزه مسافر، كثيرالسّفر، س 3108.