با توجّه به اينكه روال آموزش پزشكى در بيمارستانها طورى است كه گاهى دانشجويان مجبور به لمس و يا نگاه به بدن نامحرم مى‏ باشند، آيا از نظر شرعى روابط دانشجو با بيمار همان رابطه پزشك با بيمار است؟ و آيا براى انجام موارد فوق لازم است بيمار در جريان أمر قرار گيرد؟ و آيا رضايت بيمار براى معاينه وى توسّط غير پزشك معالج (دانشجو و دستيار) لازم است؟
‏
از لمس و نظر به جاهاى حرام بايد اجتناب شود، مگر در مورد اضطرار؛ و گفتن به بيمار لازم نيست.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، نظر و لمس و شنيدن صداي نامحرم، لمس نامحرم، س 47