وقت مباهله فرا رسيد. پيامبر از ميان بستگان خود فقط چهار نفر را انتخاب كرد تا در اين حادثه تاريخي شركت كنند و اين چهار تن جز حضرت علي و دخترش فاطمه و حسن و حسين (ع) نبودند. زيرا در ميان تمام مسلمانان نفوسي پاكتر و ايماني استوارتر از نفوس و ايمان اين چهار تن وجود نداشت.

پيامبر (ص) فاصله‏ منزل و محلي را كه بنا بود مراسم مباهله در آنجا انجام بگيرد با وضع خاصي طي كرد. او در حالي كه امام حسين عليه‌السلام را در آغوش داشت و دست امام حسن عليه‌السلام را در دست گرفته بود و فاطمه سلام الله عليها و اميرمومنان علي عليه‌السلام پشت سر آن حضرت حركت مي‏كردند قدم به محل مباهله نهاد و پيش از ورود به محوطه به همراهان خود گفت: من هر موقع دعا كردم شما دعاي مرا با گفتن آمين بدرقه كنيد.

چهره ‏هاي نوراني پيامبر (ص) و چهار تن ديگر كه سه تن ايشان شاخه‏ هاي شجره‏ وجود مقدس او بودند چنان ولوله ‏اي در مسيحيان نجران افكند كه اسقف ‏اعظم آنان گفت: «چهره‏ هايي را مشاهده مي‏كنم كه اگر براي مباهله رو به درگاه الهي كنند اين بيابان به جهنمي سوزان مبدل مي‏شود و دامنه‏ي عذاب به سرزمين نجران نيز كشيده خواهد شد. از اين رو، از مباهله منصرف شدند و حاضر به پرداخت جزيه شدند.

منبع:

فروغ ولايت آيت الله سبحاني ص109