لحظه مرگ، لحظه سخت و دردناكى است، چرا چنين نباشد در حالى كه لحظه انتقال از اين جهان، به جهان ديگر مى باشد، يعنى همان گونه كه انتقال انسان از عالم جنين، به جهان دنيا توأم با درد و رنج فراوان است، انتقال به جهان ديگر طبعاً چنين خواهد بود.ولى از روايات اسلامى استفاده مى شود: اين لحظه بر مؤمنان راستين آسان مى گذرد،در حالى كه براى افراد بى ايمان سخت دردناك است، اين به خاطر آن است كه: شوق لقاى پروردگار و رحمت و نعمت هاى بى پايان او، چنان گروه اول را از خود بى خود مى كند كه دردهاى لحظه انتقال را احساس نمى كننددر حالى كه گروه دوم، وحشت مجازات از يكسو، و مصيبت فراق از دنيايى كه به آن دل بسته بودند از سوى ديگر، دردهاى لحظه انتقال از دنيا را براى آنها مضاعف مى كند.در حديثى از امام على بن الحسين(عليه السلام) مى خوانيم: «مرگ براى مؤمن مانند كندن يك لباس چركين پر حشره، و گشودن غل و زنجيرهاى سنگين، و تبديل آن به بهترين لباس ها، خوشبوترين عطرها، و راهوارترين مركب ها، و مرفه ترين منزل ها است و نسبت به كافر مانند كندن يك لباس فاخر، و نقل مكان از منزل هاى مرفه، و تبديل آن به كثيف ترين و خشن ترين لباس ها، و وحشتناك ترين منزل ها و عظيم ترين عذاب ها است».در حديث ديگرى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم: «مرگ نسبت به مؤمن، همچون عطر بسيار خوشبوئى است كه آن را مى بويد و حالتى شبيه خواب به او دست مى دهد، و درد و رنج به كلى از او قطع مى شود! و نسبت به كافر، مانند گزيدن افعى ها و عقرب ها و يا شديدتر از آن است».امام على(عليه السلام) مى فرمايد: «هر خانه اى درى دارد و در خانه آخرت، مرگ است».آرى، توجه به مرگ مى تواند اثر عميقى در شكستن شهوات، و پايان دادن به آرزوهاى دور و دراز، و زدودن زنگار غفلت از آئينه دل داشته باشد.
منبع:

تفسير نمونه، جلد 25، صفحه 314.