ج. اين علم اجمالى تبديل به علم تفصيلى به باطل شدن نماز عصر و شكّ ابتدايى به بطلان نماز ظهر مى‌شود. زيرا يا اينكه سبب بطلان در عصر بوده يا در ظهر، كه با بطلان ظهر مى‌بايست نماز عصر را شكسته مى‌خوانده كه تمام‌ خوانده است؛ پس نماز عصر به هر حال باطل بوده، ولى در بطلان ظهر فقط شك دارد و يقين به بطلان ندارد. و چون شك پس از فارغ شدن از نماز است، محكوم به صحّت مى‌باشد. پس بايد نماز عصر را تماماً اعاده كند و نمازهاى بعدى در اين محل را هم تا نرفته تمام بخواند.
پي نوشت :
استفتاءات ( آيت الله بهجت )؛ ج 2، احكام نماز و روزه مسافر، قصد اقامت ده روز، س 3049.