هرگاه مكلّفى كه قصد انجام مناسك حجّ يا عمره را دارد، عمداً و با علم، بدون احرام از ميقات بگذرد، در مسأله دو صورت است: اوّل: آن كه متمكن از برگشتن به ميقات باشد، كه در اين صورت بايد به ميقات برگردد و از آن جا احرام ببندد، چه در حرم باشد و يا بيرون آن. دوم: آن كه متمكن از برگشتن ـ چه به علت تنگى وقت و يا عذر ديگرى ـ نباشد، و در مسير او ميقات ديگرى نيز نباشد، كه در اين صورت چنانچه مستطيع بوده بايد حجّ را در سال بعد به جا آورد، وگرنه واجب نيست. و اگر از روى فراموشى يا بيهوشى يا مانند آن، و يا از روى ندانستن حكم يا جاى ميقات، بدون بستن احرام از ميقات بگذرد، چهار صورت دارد، كه در مناسك مسأله 166 بيان شده است.
پي نوشت:
پايگاه اطلاع رساني حضرت آيت الله وحيد خراساني، احكام حج، مواقيت احرام، س 239