سوره مباركه «فجر» به عنوان سوره امام حسين (ع) مشهور است.[1] امام صادق (ع) مي فرمايد: سوره فجر را در هر نماز واجب و مستحب بخوانيد كه سوره حسين (ع) است. هر كس آن را بخواند با حسين بن علي (ع) در قيامت، در درجه اول او در بهشت خواهد بود.[2]

در قسمت هاي نهائي اين سوره، نفس آرام و مطمئنّه مورد خطاب قرار گرفته است، خداوند او را به سوي خود مي خواند و داخل بندگان خاص خود مي كند و سپس او را به بهشت جاودانگي دعوت مي كند.[3]مسلّماً مصداق روشن «نفس مطمئنّه» وجود مبارك امام حسين (ع) است و شايد به همين دليل است كه اين سوره را سوره امام حسين (ع) ناميده اند.[4]

 پي نوشت:
[1]. مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج 26، ص 439، دار الكتب الإسلامية، تهران، چاپ اول، 1374 ش.‏

[2]. ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 123، دارالشريف الرضي للنشر، قم، چاپ دوم، 1406ق.

[3]. «يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعي‏ إِلى‏ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً، فَادْخُلي‏ في‏ عِبادي، وَ ادْخُلي‏ جَنَّتي‏»، الفجر،27 – 30.

[4]. تفسير نمونه، ج 36، ص 439.