الف- تقوا

سوره اعراف/ آيه 26: «يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْآتِكُمْ وَرِيشًا ۖ وَ لِبَاسُ التَّقْوَىٰ ذَٰلِكَ خَيْرٌ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ»؛ [اي فرزندان آدم! لباسي براي شما فرستاديم كه اندام شما را مي‌پوشاند و مايه زينت شماست؛ اما لباس پرهيزگاري بهتر است! اينها (همه) از آيات خداست، تا متذكّر (نعمتهاي او) شوند!]

تشبيه تقوي به لباس:
 آن گونه كه در لباس مادي، پوشش عيوب، حفاظت از سرما و گرما و زيبايي مطرح است تقوا هم عامل پوشش عيوب است، هم نگهدارنده از گناه و هم مايه زيبايي معنوي انسان مي باشد. «لباس التقوي»

 ب- همسر

سوره بقره/ آيه 187: «... هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ ۗ...»

چرا همسر به لباس، تشبيه شده است؟
در تشبيه همسر به لباس لطائفي نهفته است، از جمله:
1.    لباس بايد در اندازه، طرح، رنگ و جنس مناسب انسان باشد؛ همسر نيز بايد كفو انسان و متناسب با فكر، فرهنگ و شخصيت انسان باشد.
2.    لباس، مايه زينت و آرامش است؛ همسر و فرزند نيز مايه زينت و آرامش خانواده اند.
3.    لباس، عيوب انسان را مي پوشاند؛ هر يك از زن و مرد نيز بايد عيوب و نارسائي هاي يكديگر را بپوشانند.
4.    لباس انسان را از سرما و گرما حفظ مي كند؛ وجود همسر نيز كانون خانواده را گرم و زندگي را از سردي مي رهاند.
5.    نداشتن لباس، مايه رسوايي است؛ نداشتن همسر نيز بستر انحراف است.
6.    در هواي سرد، لباس ضخيم و در هواي گرم، لباس نازك استفاده مي شود؛ هر يك از دو همسر نيز بايد اخلاق و رفتار خود را متناسب با شرائط روحي طرف مقابل تنظيم كند؛         اگر مرد عصباني است، زن با لطافت با او برخورد كند و اگر زن خسته است، مرد با او مدارا كند.
7.    انسان بايد لباس خود را از آلودگي حفظ كند؛ هر يك از دو همسر نيز بايد ديگري را از آلوده شدن به گناه حفظ نمايد.

منبع:

تمثيلات نور، حجت الاسلام استاد قرائتي، تمثيل 26 و 68