هر كه در مرثيه حسين (عليه السّلام) شعري بگويد و بگريد و بگرياند، حق تعالي او را بيامرزد و بهشت را براي او واجب مي‎گرداند.

هميشه زبان، مترجم عقل بوده ولي ترجمان عشق، چشم است. آنجا كه اشكي از روي احساس و درد و سوز مي‌ريزد، عشق حضور دارد ولي آنجا كه زبان با گردش منظم خود جمله‌هاي منطقي مي‌سازد عقل حاضر است.

بنابراين همانطور كه استدلالات منطقي و كوبنده مي‌تواند همبستگي گوينده را با اهداف رهبران مكتب آشكار سازد قطره اشك نيز مي‌تواند اعلان جنگ عاطفي بر ضد دشمنان مكتب محسوب گردد.

از اين رو گريه حضرت زينب عليهاالسلام بر اهل بيت عليهم السّلام گريه عاطفي و گريه پيام‌آور و يك نوع نهي از منكر و شعار شورانگيز و سوزاننده و رسواگر طاغوتيان و ستمگران بود.

بر همين اساس است كه پيامبر اكرم و امامان عليهم السّلام كسي را كه آمادگي گريه كردن ندارد به تباكي (خود را به شكل گريه درآوردن) دعوت كرده‌اند تا ياد حسين در همه قرون و اعصار در خاطره‌ها زنده بماند.

منبع:

برگرفته شده از سايت موسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)