شخصى چند سال قبل از روى غفلت از منزل مسكونى خود يك باب مغازه مى ‏فروشد به مبلغ هزار و دويست تومان، و مبلغ هشتصد تومان دريافت مى ‏كند فرداى آن روز فروشنده مى ‏فهمد كه اين معامله از روى غفلت بوده و مغبون شده است و براى خرج تفكيك و سند، زحمت و خرج زيادى دارد در حضور امضا كنندگان معامله به خريدار مى ‏گويد من اين مغازه را نمى ‏توانم بفروشم و ليكن براى امرار معاش تا زمانى كه احتياج دارى در اين مغازه باش و هر موقع نخواستى به خود بنده واگذار نما و طرفين رضايت يكديگر را حاصل مى‏ كنيم. خريدار هم در جواب مى‏ گويد فعلا هم من پول ندارم و همين طور بدون فروش در اختيار من باشد. و تا زمانى در اين مغازه مى ‏ماند، آيا با چنين شرايط اين خريدار مالك مغازه مى‏ شود وبدون اجازه مالك اول كه اين شرايط را دارا بوده مى ‏تواند اين مغازه را به ديگرى بفروشد يا خير؟ و اگر فروخت اين معامله صحيح است يا نه؟

اگر مغازه فروخته شده تا معامله اقاله يا فسخ نشود باقى بر ملك مشترى است و هر تصرفى مى‏ تواند در آن بكند و اگر بايع مغبون است مى‏ تواند عقد را فسخ نمايد و در صورت فسخ يا اقاله مشترى حق واگذارى به غير را ندارد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، احكام معاملات، خيار غبن، س 99