فردى يكى از فرزندانش را وصى خود قرار داده و يكى از املاك خود را وقف نموده تا در مواردى عايدات اين ملك (باغچه) صرف و خرج شود و گفته وصى يا كسى ديگر اگر زراعت يا درختكارى نمايد ثلث عوايدش مال زارع و بقيه دو ثلث در مواردى از نماز و روزه و نقل جنازه به نجف اشرف و ... خرج شود. و بعد، يك سال عوايدش در ردّ مظالم و يك سال در سهم سادات و سهم امام (عليه السّلام) خرج شود. ولى وصى با دو اشكال مواجه است: 1- زارع كه سابقا به ثلث حاصل راضى مى ‏شده حال به نصف نيز راضى نمى‏ شود. 2- وصى با توجه به اينكه وصيتنامه با سند عادى است يقين دارد كه بعد از فوتش اولاد او باغچه را فروخته و تصاحب و تملك خواهند كرد و يا به نحو ديگرى منافع باغچه نفله خواهد شد آيا تجويز مى ‏فرماييد باغچه فروخته شود و نصف آن در رد مظالم و نصف ديگر در سهمين خرج شود؟ و يا اينكه زمين را به اسم قبرستان در اختيار مسلمانها براى دفن اموات بگذارند؟ يا بفروشند و پول آن را در خريد قبرستانى خرج كنند و يا راهى ديگر كه خود حضرت عالى تجويز مى ‏فرماييد؟

در فرض مرقوم فروش و تبديل باغچه جايز نيست و بايد طبق وصيت عمل شود.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، وصيت، تبديل وصيت، س 80